روزانه های من

مینویسم تا گریه نکنم ...

روزانه های من

مینویسم تا گریه نکنم ...

طوفان عصاینگر نیست 

تنها از تو " تویی " دیگر میسازد محکم تر از قبل  

آغوش که از من باز پس میگیری 

تمام ساخته هایم  

ویران میشود بر سر این سر سپرده 

شب ها تاریک تر از همیشه 

و هوای خانه مان  

سرد تر از یک عصر یخبندان

تمام نبض زندگی من  

به بوسه های صبح گاه تو بند بود

و تو بیخبر...

نمیدونی چقدر از دعوا میترسم  

از اون وقتی که دعوا و کتک کاری شد و اخرش هم دستمون به جایی بند نشد  

یادت نیست و نمیدونی چقدر توی اون دعوا بهم فشار اومد 

نگران یک لحظه اتفاق ناخواسته دیوانه ام کرد  

همینه که امروز از دعوا میترسم 

از اینکه سر عصابنیت و شاخ و شونه کشیدن یه ادم الاف  

تمام زندگیمو از دست بدم 

نگران اینکه یه روز از بس حرص میخوری قلبت از کار بایسته و من کاری نتونم بکنم 

اون شد که این شد  

کارما هم به بحث کشیده شد  

نخواستم زنگ بزنی به صد و ده  

چون میدونستم بدتر حالتو میگیرن  

چون میدونستم تو تحمل صدای سرد رو نداری 

خسته ام  

از بس پیش من به زمان و زمین بد و بیراه گفتی خسته ام 

میگی ارومت میکنه 

ولی نازنینم ، 

میدونی منو بیشتر بهم میریزه 

شدی یه ادم مدام گله مند  

نمیگم گله هات بیجاست نه 

اما ادم دیگه خسته میشه 

از اینکه همیشه از یه چیز ناله داری بزنی 

از اینکه یه کمی بیخیال اطرافت نمیشی و این چند روز عمر باقیمانده رو با بیخیالی بگذرونی 

از روح نا ارام پدرم  دور شدم 

به روح نا ارامتر تو رسیدم 

اون چهره ی ارام تو کجاست ؟ 

کاش اینقدر بهم نزدیک نمیشدیم 

نزدیکی خیلی چیزهارو از بین میبره 

کاش مثل اون روزها  

هردو یه حرمت هایی رو نگه میداشتیم 

کاش مثل اون روزها  

هردو برای زیبا تر بودن تلاش میکردیم 

یادم نمیاد اون روزها تو به کسی بد و بیراه گفته باشی 

یادم نمیاد  اینقدر ب همه چی مخالفت میکردی 

یادم نمیاد اون روزها  

حتی وقتی یه پول زور برای پارکینگ از ما گرفتند  

تو خیلی ارام رد کردی  این مسئله رو 

من همون رو میخوام 

کسی رو میخوام که با بی ادبی یکی دیگه اینقدر بهم نریزه 

کسی رو میخوام که تا اینجا هست بدونه اینجا ایرانه 

دلم خیلی درد داره 

دیروز فقط تا زمانی که برسیم به خونه همو دیدیم 

بقیه سکوت و سردی و قهر 

لذت خوردن غذا خوردن کنار همو از هم گرفتیم 

شاید اشتباه کردیم  

شاید نباید تا اینجا با هم بودیم 

شاید برای یه زندگی ارام 

من باید کر و لال بشم 

امتحان میکنم 

شاید این راه جواب داد